Pranam news

ଦ୍ୱାପର ଯୁଗର କଥା, ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ ଚାଲିଥାଏ - ଦିନେ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ କଥାରେ ଆହତ ହୋଇ ପିତାମହ ଭୀଷ୍ମ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଦେଲେ ଯେ - “ମୁଁ ଗଙ୍ଗା ପୁତ୍ର ଭୀଷ୍ମ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରୁଛି ଯେ କାଲି ଯୁଦ୍ଧରେ ମୁଁ ପାଣ୍ଡବଙ୍କୁ ବଧ କରିଦେବି” । ଏହି ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଶୁଣି ପାଣ୍ଡବଙ୍କ ଶିବିରରେ ଭାଳେଣି ପଡିଗଲା ।ପିତାମହ ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ଶକ୍ତି ବିଷୟରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣା, ସେଥିପାଇଁ ସମସ୍ତ ପାଣ୍ଡବ ଚିନ୍ତିତ ହୋଇଗଲେ । ଠିକ୍ ସେତିକିବେଳେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କୁ କହିଲେ, "ଏବେ ମୋ ସହିତ ଆସ" । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କୁ ନେଇ ସିଧା ପିତାମହ ଭୀଷ୍ମଙ୍କ ଶିବିରରେ ପହଞ୍ଚିଗଲେ । ଏବଂ ଶିବିର ବାହାରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କୁ କହିଲେ, "ଭିତରକୁ ଯାଇ ପିତାମହ ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କର" । ଦ୍ରୌପଦୀ ଭିତରକୁ ଯାଇ ପିତାମହ ଭୀଷ୍ମଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରିବା କ୍ଷଣି ଭୀଷ୍ମ ହାତ ଉପରକୁ ଟେକି "ଅଖଣ୍ଡ ସୌଭାଗ୍ୟବତୀ ଭଵ" କହି ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଲେ, ପୁଣି ସେ ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ - "ବତ୍ସ, ତୁମ୍ଭେ ଏତେ ରାତ୍ରରେ ଏକୁଟିଆ ଏଠିକୁ କିପରି ଆସିଲ, କଣ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତୁମ୍ଭକୁ ଏଠାକୁ ନେଇ ଆସିଛନ୍ତି ?" ଦ୍ରୌପଦୀ କହିଲେ - "ହଁ, ସେ କକ୍ଷ ବାହାରେ ଅଛନ୍ତି" ତାପରେ ଭୀଷ୍ମ ବି କକ୍ଷ ବାହାରକୁ ଆସିଗଲେ ଏବଂ ଉଭୟ ଉଭୟଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କଲେ । ଭୀଷ୍ମ କହିଲେ - "ମୋର ଏକ ପ୍ରତିଜ୍ଞାକୁ ମୋର ହିଁ

ସମୟ ବଡ଼ ବଳବାନ,.… କେତେବେଳେ ଏହି ସମୟ କାହାର ପରିସ୍ଥିତିକୁ ବଦଳାଇ ଦେବ ତାହା କିଛି କହି ହେବ ନାହିଁ । କିଛିକାଂଶରେ ଏହି ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସ୍ଵଂୟ ହିଁ ମଣିଷ ବଦଳାଇ ଦେଇଥାଏ । ସେହି ପରିସ୍ଥିତି ପୁଣି ନେଇ ଆସେ ଏହାରି ଜୀବନରେ ଏକ ବଡ଼ ବତାସ। ଯେଉଁଥିରୁ କି ସେ ମୁକୁଳି ପାରେ ନା କି କାହାକୁ ଜଣାଇ ପାରେ । ବିଶ୍ଵାସର ମଣିଷଟିଏ ବି ଦୂରେଇ ଯାଏ। କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଘୋଟି ଯାଏ ପୁରା ଅନ୍ଧକାର । ସେଥି କେହି କାହାକୁ ଆଉ ଦେଖି ହୁଏ ନାହିଁ କାହାର ଚେହେରାକୁ... କେବଳ ରହିଯାଏ ଖାଲି ଅନ୍ଧାର ଆଉ ଅନ୍ଧକାର । କେବଳ ସାଥ ଦିଏ ନିଜର କୋହଭରା ଲୋତକ ର ଧାର... ନିରାଶ ହୋଇ ଖୋଜି ବୁଲୁଥାଏ ସେ... କେଉଁଠି ଟିକେ ବାଟ ମିଳିଯିବ । ହେଲେ ନଥାଏ କିଛି ବାଟ ଆଉ ଯେଉଁ ବାଟ ଦେଖା ଯାଏ ସେ ବାଟ ଥାଏ ଘୋର ଅନ୍ଧକାର କୁ... ପୁଣି ଧର୍ଯ୍ୟ ସହକାରେ ବାଟୋଇ ମାଡ଼ି ଚାଲେ ସମୟର ତାଳେ ତାଳେ ଅଜ୍ଞାତ ବାଟରେ । ଭାବୁଥାଏ ଓ ବିଶ୍ୱାସ ଥାଏ ମିଳିବ ନିଶ୍ଚୟ ମିଳିବ ଏକ ବାଟ...  ଇତିହାସ ସାକ୍ଷୀ ପରିସ୍ଥିତି କାହାକୁ ବି ଛାଡ଼ିନି । ପ୍ରଭୁ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ହୁଅନ୍ତୁ କି ମହାପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ, ପରିସ୍ଥିତି ପାଇଁ ହେବାକୁ ପଡ଼ିଛି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ହଟ ହଟା...ସେ ଯାହାବି ହେଉ କାହିଁ ମନବଳ ଏବଂ ଆତ୍ମ ଶକ୍ତି ଦୃଢ଼ ରହିଲେ, ମନ ପବିତ୍ର ରହିଲେ ଏବଂ ସତ୍ ମାର୍ଗରେ ରହି ଈଶ୍ୱର ଙ୍କ ପ୍ରତି ଭକ୍ତି ରହିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ସବୁକିଛି ଠିକ୍ ହୋଇ ମିଳି ଯିବ ସଠିକ୍ ବାଟ...  ଜୟ ଜ